İlk Modern Güneş Gözesi ve Kullanım Alanı

İlk modern güneş gözesi diyebileceğimiz fotovoltaik hücre 1954’te Bell Laboratuvarları’nda geliştirildi. Geliştirilen ilk güneş gözesi parlak güneş ışığında bile elektriği bir kömür santraline göre 100 kat pahalıya üretiyordu. Bu yüzden ilk başta oyuncak sanayisinden başka hiçbir yerde kullanım alanı bulamadı.

Vanguard 1 uydusu güneş gözelerine gerçek bir kullanım alanı sundu. Enerjinin fiyatı önemli değildi. Önemli olan yeryüzünün uzaya çıkan dördüncü uydusunda uyduda kullanılan pil ömrünü aşacak bir enerji kaynağına sahip olmaktı. Uydu 1958 yılında uzaya gönderildi ve altı yıl boyunca işlevsel kaldı.

Hala da yörüngedeki en eski insan yapısı olarak yolculuğuna devam ediyor. Güneş gözelerinin başarısı onları uzay sanayisinin vazgeçilmez bir parçası yaparken, diğer enerji kaynakları ile rekabet etmelerini imkansızlaştırıyordu. Çünkü güneş gözelerinin ne birim maliyeti ne de elde edilen enerjinin birim maliyeti önemliydi. En iyi, en verimli gözeyi uzay sanayisinin hizmetine sunmak yeterliydi.

Güneş gözelerine bu bakış özellikle 1973’teki petrol kriziyle değişti. Krizde müthiş kar etmiş olsalar bile petrol şirketleri bile fosil yakıtların biteceği gerçeğiyle yüzleşti. Günümüzdeyse yeni teknolojiler güneş gözelerini fosil yakıtlarla neredeyse rekabet edecek kadar gelişmiş bir duruma taşıdı.